As corridas dos touros nas vacas...

Porque eu estou en contra das prohibicións, pero as torturas, sexan a persoas ou animais, superan as miñas intencións de liberdade...

Xa estamos aquí de novo!!

Con V de Valarés!!!!!

Alá imos!!!!

Entre golfiños anda o conto...

Este sí é un baño en boa compaña.

Din que a música amaina ás bestas...

Din que a música amaina ás bestas aínda que a estas moita falta non lles fai...

Nunca me deixará de sorprendar ata que punto e incondicional o amor dos animais, canto tiñamos que aprender deles...

Por si aínda estamos a tempo de parar isto

Votadelle un ollo, e do interese de todos.





http://defendendoaspraias.wordpress.com/

Vai sendo hora de poñerse...

Quen nunca probou non sabe o emocionante que é ver crecer o que coas tuas mans prantaches, e xa nin vos contamos cando empezan a dar cousiñas...
Vai sendo hora de poñerse de novo mans a obra..queda moito traballo por diante, eso si, este ano no tema da auga creo que de momento imos sobrados...¿non si?
No resto, infrastructura mellorada dende o ano pasado, é o que ten ter un "sogro" xeitosiño, e "de tal palo tal astilla"...

Despois da "tempestade" sempre volta a "calma"

Entroido 2010

Nunca pensei que o mestre Mutenroi e a pequena Arale tivesen tantos seguidores... os nosos mellores disfraces sen dúbida. ¿Que decides?

Neve...

Non hai mal que por ben non veña...ou iso din os nosos maiores...e a verdade é que razón, teñen.

Non é que leve moitos anos no mundo laboral, pero falo con algo de experiencia cando digo que fácil non está a cousa... Non importa que teñas unha carreira, que sexas bo no que fas, que sexas responsable, serio...segue sen ser fácil. Unhas veces pola crisis, outras porque hai empresas nas que non eres máis cá un número, e si eres becario entón unha fracción... a cousa é que hoxe en día buscar un traballiño decente no que recibas o que das, e misión complicada.
E ese é o meu caso agora.
O primeiro a idea de facer outra vez cola no Inem foime algo dificil de dixerir, pero agora...ben pensado...ter uns meses por diante para poder facer mil cousas, tempo pra min, pra os meus "hobbies", tempo pra miña xente, pra viaxar, pra mellorar como fotógrafa, como cociñeira-reposteira...tempo pra disfrutar das cousas gratuitas e maravillosas que nos ofrece a vida...esa idea agora resulta máis que interesante. A todo esto axuda o feito de saber que dentro de medio ano empezarei de novo pero cun futuro laboral por fin estable.

Pode que teña que apretar o bolsilliño un pouco máis da conta, pero unha ocasión así xurde unha soa vez da vida, e haina que aproveitar.

Así que con todo isto, así comecei o meu primeiro dia no paro:

E este semana máis: primeiras clases de snow:Asturies, alá vou!!!